Brzesko. Otwarcie wystawy „Niezłomna, Wyklęta, Przywrócona Pamięci. Danuta Siedzikówna „INKA” 1928-1946”

Burmistrz Brzeska Tomasz Latocha oraz Radny Rady Miejskiej w Brzesku Piotr Duda zapraszają na wystawę przygotowaną przez Biuro Edukacji Narodowej IPN oddział w Gdańsku zatytułowaną „Niezłomna, Wyklęta, Przywrócona Pamięci. Danuta Siedzikówna „INKA” 1928-1946”. Otwarcie wystawy odbędzie się 4 marca br. o godz. 15:30 w Regionalnym Centrum Kulturalno-Bibliotecznym w Brzesku.

Ekspozycja przybliża życiorys legendarnej sanitariuszki, której losy splotły się z tragiczną historią Polski okresu II wojny światowej. Patriotyczne korzenie i tradycyjne wychowanie oraz wojna, która zabrała oboje rodziców sanitariuszki, ukształtowały charakter „Inki”, która nie zawahała się poświęcić życia walce o Polskę „czystą jak łza”. Wierna ideałom i niezłomna do samego końca, potrafiła zachować się „jak trzeba”, mimo że w momencie śmierci nie miała ukończonych 18 lat.

Danuta Siedzik urodziła się 3 września 1928 r. Jej rodzice pochodzili z rodzin drobnoszlacheckich z Podlasia. Tata, Wacław, w okresie zaborów był represjonowany za działalność patriotyczną.

W wieku 19 lat trafił na Sybir. Cudem wrócił w 1926 roku. Niestety nie na bardzo długo. W 1940 roku ponownie został wywieziony na Wschód, tym razem przez NKWD, w ramach pierwszej wielkiej wywózki mieszkańców Kresów.  Zmarł w 1942 r.

Matka Danusi była żołnierzem Związku Walki Zbrojnej, za swoją działalność została aresztowana przez Niemców i zamordowana. Po śmierci matki Danusia i jej siostra odbyły kurs sanitarny i wstąpiły do Armii Krajowej. Jako 16-letnia dziewczyna latem 1944 r. podjęła pracę w nadleśnictwie Hajnówka. Niestety po opanowaniu tego terenu przez Sowietów została przez nich aresztowana w czerwcu 1945 r. pod zarzutem współpracy z niepodległościowym podziemiem. Danusia została uwolniona z konwoju przez operujący na tym terenie patrol żołnierzy z 5 Wileńskiej Brygady Armii Krajowej, gdzie następnie służyła. Podczas swojej służby ta młoda dziewczyna wzorowo wywiązywała się ze swoich obowiązków sanitariuszki i łączniczki, uczestnicząc w wielu akcjach przeciwko formacjom NKWD i Urzędu Bezpieczeństwa. 20 lipca 1946 r. w Gdańsku, w jednym z lokali kontaktowych V Brygady Wileńskiej „Inka” została aresztowana.  Uwięziono ją  w pawilonie V więzienia w Gdańsku jako więźnia specjalnego.  W śledztwie była bita i poniżana –  odmówiła składania zeznań obciążających członków brygad wileńskich AK. Zarzucono  jej członkostwo w nielegalnej organizacji, nielegalne posiadanie broni, udział w napadach na funkcjonariuszy Milicji Obywatelskiej i UB, a także podżeganie do ich zabicia. Danusia została skazana na karę śmierć 3 sierpnia 1946 r. przez Wojskowy Sąd Rejonowy w Gdańsku. Jej obrońca wystąpił do prezydenta Bolesława Bieruta z prośbą o łaskę. B. Bierut 19 sierpnia nie skorzystał z prawa łaski. Wyrok wykonano 28 sierpnia 1946 r.  

—

IB